Uruguay

Dag 180

We hoeven vandaag helemaal niks. Niet met de bus, geen kaartjes te regelen, we mogen gewoon genieten van een dagje strand. De hond Jack is vannacht niet meer naar de camping gekomen. Blijkbaar duurde het bijwerken van de site te lang gisteren en is hij vanaf het internetcafé achter een paar andere backpackers aangelopen. Het blijft een zwerfhond natuurlijk... We lopen een eind over het strand en ploffen dan ergens in het zand neer. De zon schijnt, het waait wat, het is heerlijk weer. Er zwemmen wel veel kwallen hier, maar blijkbaar ongevaarlijk, want de locals maken zich nergens druk om. ´s Middags halen we een heerlijke bak ijs en als we daarna door de stad wandelen komen we ineens Jack weer tegen. Hij lijkt ons ook te herkennen, is blij ons weer te zien, loopt achter ons aan en installeert zich onder het tafeltje waaraan wij gaan eten. We lopen terug naar de camping en Jack volgt. We hebben weinig van dit soort luie dagen gehad de laatste tijd, maar vinden het wel heel lekker zo aan het einde van de reis!


Dag 181/182

We hebben onze laatste nacht in de tent gehad. Vanaf nu alleen nog maar echte bedden waarin we gaan slapen. De matjes belanden in de vuilnisbak (want lek) bovenop de versleten kleren die we er gisteren al in hadden gegooid. Dat ruimt op! De tent en slaapzakken nemen we wel mee. Jack loopt achter ons aan naar de bushalte waar we met een laatste aai afscheid van ´m nemen. Op het busstation wachten we op de bus die ons naar Buenos Aires (BA) zal brengen, een uur te laat vertrekken we. De reis zal zo´n 20 uur gaan duren, maar we worden onderweg goed vermaakt. Films in het engels (die we nog niet gezien hadden!), om de paar uur krijgen we eten en drinken en tot onze grote verrassing worden om een uur of 8 ´s avonds de bingokaarten uitgedeeld! De eerste én tweede prijs zijn allebei een fles wijn en voor ons is dit een goede manier om te oefenen met de spaanse getallen tot aan 100. Er onstaat een gezellige lacherige sfeer en er wordt geklapt voor de mensen die bingo hebben. Helaas geen prijs voor ons. De nacht verloopt goed, we hebben weer 2 stoelen voor onszelf en om 8.30u rijden we BA binnen. Door de drukte in de stad duurt het nog een uur voor we bij het busstation zijn, maar we komen goed aan. We blijven hier niet, we reizen vandaag nog door naar Uruguay. Door een taxi laten we ons naar de haven brengen, waar we een paar uur te vroeg zijn voor onze boot. We hebben het wel een beetje gehad met het lange wachten, maar uiteindelijk kunnen we inchecken. We moeten uiteraard officieel toegang krijgen tot Uruguay middels een stempel in ons paspoort, maar de Uruguayaan die dit moet doen is er nog niet. Tien minuten voor vertrek komt hij aanlopen en zonder echt te kijken zet hij in elk paspoort een stempel. Na zo´n 1.5 uur varen komen we aan in Colonia. We regelen meteen buskaartjes voor morgen en lopen dan naar ons hostel. Het is bewolkt en het begint vreselijk hard te waaien als we binnen zijn. Een heftig onweer volgt en we beginnen te vresen voor onze stranddagen die we hier gepland hebben. Een uur later druppelt het nog wat en kunnen we Colonia even doorwandelen. Het is een mooi stadje met sfeervolle koloniale panden (de naam zegt het al). We hebben een restaurantje aangeraden gekregen waar we binnen stappen. Het is heel klein en ingericht met allerlei Uruguayaanse producten. We bestellen een kaasplankje en die is zo uitgebreid dat we eigenlijk niets anders meer hoeven. We toosten op het feit dat we vandaag precies 6 maanden onderweg zijn. Als we in bed stappen, horen we de regen tegen de ramen kletteren. We hopen op zon de komende dagen!


Dag 183

We staan op tijd op, zodat we rustig kunnen ontbijten, een lunch voor in de bus kunnen halen en nog even kunnen internetten. Als we op de computer bezig zijn, valt Louwrens´ oog op de klok. 10.45u ziet hij, terwijl ons horloge 9.45u aangeeft. Het zal toch niet... Ja hoor, het is een uur later in Uruguay. Dat betekent dat we nog 15 minuten hebben om onze tassen in te pakken, uit te checken en op het busstation te komen. AAAHHH! We proppen alles in de tassen (wat gelukkig kan omdat we spullen hebben weggegooid) en rennen naar de bus. We komen om 10.57u aan, we hebben nog 3 minuten over... De reis gaat naar Punta del Este, wat aan de Uruguaanse riviera ligt. Een paar stranddagen vóór onze laatste dagen in BA lijken ons heerlijk. Maar het is weer bewolkt en de kans dat het gaat regenen lijkt groter dan de kans dat de zon gaat schijnen. Via Montevideo rijden we naar onze bestemming. Ons hostel ligt buiten de stad en met een minibusje komen we daar. Onderweg zien we iedereen met een thermoskan onder de arm en een mok in de hand met daarin een metalen rietje. Het is ´mate´ wat ze drinken, een sterke thee waaraan ze de hele dag lurken. In Argentinie hebben we het ook al gezien, maar in Uruguay is het helemaal populair. In Manantiales aangekomen gaan we opzoek naar ons hostel. Er zijn hier allemaal dure vakantiewoningen, kunstgallerieen en luxe restaurants. Deze omgeving is erg populair onder de jetset van Zuid-Amerika. Ons hostel blijkt van een kunstenares te zijn, Marizu Terza en bij gebrek aan andere gasten heeft ze ons geupgrade naar een vrijstaand tuinhuis met uitzicht op zee. Hier kunnen wij ons best een paar dagen vermaken.


Dag 184

Het heeft geregend vannacht en als we wakker worden is het nog steeds bewolkt. Irritant, want we wilden naar het strand. Tijdens het ontbijt vertelt Marizu over zichzelf. Ze heeft 7 kinderen, die nu allemaal volwassen zijn. Haar oudste zoon was goed bevriend met Maxima, ze was zelfs verliefd op hem, maar het gevoel was niet wederzijds. Haar eerste huis heeft ze aan de ouders van Maxima verkocht. Het huis dat ze hier heeft, was eigenlijk haar zomerhuis, maar ze woont er nu permanent met haar 3e man. Ze heeft ook nog een huis in BA. Ze heeft een eigen TV show gehad en een kunstuniversiteit. We ontbijten in haar atelier, waar verschillende schilderijen met afbeeldingen over de polosport hangen. Haar man heeft paarden die hij traint voor polo. Een zeer welgestelde familie dus. Na dit interessante gesprek, dat geheel over haar ging, pakken we de minibus naar Punta del Este. We moeten buskaartjes hebben voor de terugweg en Louwrens moet nodig naar de kapper. Sinds zijn militaire kapsel uit Australie is hij niet meer geknipt. Maar tot onze verrassing begint de zon er een beetje door te komen. We kopen een stokbrood en wat kaas en gaan hier op het strand liggen. Als de zon eenmaal goed is doorgekomen, is het al snel heet. Het zeewater is helemaal niet koud en zo liggend in de zon, af een toe een duik nemend en lezend in onze boeken, komen we de middag wel door. De kapper komt later wel...


Dag 185

De zon schijnt gelukkig weer als we wakker worden, alhoewel het niet helemaal strak blauw is. Na het ontbijt lopen we via de supermarkt naar het strand. Onze zoveelste tube zonnebrandcreme is op en hoewel we aardig wat zon hebben gehad de laatste maanden, zijn we gisteren heel licht verbrand. Toch maar weer nieuwe kopen dan. De zon en wolken wisselen elkaar af en er staat wat wind. Af en toe vallen er een paar druppels, maar het blijft warm en aangenaam om op het strand te liggen. Dit is de laatste stranddag van onze reis, dus genieten zullen we! Na het strand lopen we terug naar ons huisje en drinken gezellig wat met een paar Engelsen die hier ook verblijven. We maken zelf een salade klaar en pakken daarna onze tassen weer in. Morgen gaan we terug naar Argentinie voor onze laatste "etappe".