Chiloé en Pucón

Dag 161

We zetten de wekker om optijd op te staan, zodat we ons niet hoeven haasten met ontbijt en spullen pakken. Om 12.00uur vertrekt onze bus namelijk, we gaan weer naar Chili. De reis duurt slechts 6 uur, een eitje voor ons. Tien minuten na vertrek krijgen we koffie aangeboden in de bus. Zonder melk, zegt de man van de bus. We krijgen zwarte koffie in een glas met een rietje. Inderdaad zonder melk, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd met een extra lading suiker. De grensovergang gaat vrij soepel. De douanehond snuffelt wel extra lang bij onze tas, maar blijkt bij controle onze paté te ruiken en die mogen we gewoon meenemen. Om 18 uur komen we in Puerto Montt aan, door de locals ook wel ´Muerto Montt´ genoemd (dode berg), een plek om dus niet te lang te blijven. Op het vreselijk drukke busstation kijken we of we vanavond nog weg kunnen hier en er blijkt over een half uur een bus te vertrekken naar Ancud wat op het eiland Chiloé ligt. Kopen kaartjes, halen nog snel een empanada voor onderweg (deegbroodje met vlees in dit geval) en stappen weer in de bus. Na drie kwartier komen we bij de veerboot aan, waarop we een half uur zitten. Onderweg zien we allemaal zeehonden zwemmen. Aangekomen in Ancud vragen we aan andere backpackers of ze ook gaan kamperen, maar zij willen op het strand overnachten. Ze helpen ons wel aan een lift naar (wat wij denken) de camping, maar het blijkt niet dé camping te zijn, maar een achtertuin waar we in mogen kamperen. We mogen gebruik maken van douche en wc en het is lekker goedkoop. Prima. Morgen maken we weer nieuwe plannen.


Dag 162

We nemen een dag om Ancud te verkennen, wat misschien iets teveel tijd is. We lopen wat rond, gaan ergens zitten met uitzicht op zee (waarin we 2 dolfijnen zien zwemmen) en denken vooral na over de komende dagen. Willen we naar een mooi natuurgebied met de kans helemaal nat te regenen, omdat dat hier nou eenmaal vaak gebeurt? Of willen we naar de volgende plaats op het eiland, met als gevolg het mooie natuurgebied te moeten missen. Na een kop koffie en thee en heerlijke taartjes in een heel fijn cafeetje zijn we eruit. We gaan naar Chepu, het natuurgebied. We zullen vroeg op moeten, want de bus vertrekt om 6.30uur, maar als we het niet doen krijgen we vast spijt. We eten in een soort hofje met drie verschillende goedkope restaurantjes en krijgen bezoek van een groep van zeven straathonden, die even komen kijken wat er te halen valt. Ze worden weggestuurd, maar staan 5 minuten later weer met zijn allen op het pleintje. Het lijkt alsof ze onderling afspreken waar ze nu weer eens heen zullen met elkaar, erg grappig om te zien. Om 21 uur zijn we terug op de "camping" waar we maar vast beginnen met het inpakken van de tassen. We willen morgenochtend zo min mogelijk hoeven doen.


Dag 163

Om 5 uur gaat de wekker en op de automatische piloot pakken we de tent in. We hebben dit nu zo vaak gedaan, dat er een vaste rolverdeling is, er hoeft weinig gepraat te worden. De bus vertrekt niet vanaf het busstation, maar ergens op een hoek in de stad. We hopen maar dat de informatie uit de Lonely Planet klopt en dat er echt een bus komt om 6.30uur. Om 6.50u komt er gelukkig een bus aan, met 1 werkende koplamp en geen verlichting in de bus zelf. Broodjes smeren doen we met de zaklamp aan. Om 8 uur worden we al afgezet bij ´Chepu adventures´, waar we een nachtje willen doorbrengen. Ze hebben geen cabaña meer (een kleine blokhut), maar we kunnen wel kamperen. De omgeving is prachtig. Uitzicht op een rivier waar de mist nog boven hangt en tussen het hoge gras zijn een paar plekken plat gemaakt voor de tent. We zijn de enige kampeerders, het is dan ook best koud. Fernando (eigenaar) vertelt ons dat we nog mee kunnen met de boot om 10u voor de pinguin wandeling en dat willen we wel. Hij laat ons foto´s zien met herkenningspunten, zodat we zelf de wandeling kunnen maken. Het is een half uur varen door de rivier en we zien veel vogels om ons heen. Er zijn ook drie mensen mee, maar als we uitstappen blijkt dat zij in een veel lager tempo wandelen, dus lopen we met z´n tweeen. Het is een mooie wandeling; een heel stuk over het strand en daarna door duin- en bosgebied. We moeten met laagtij op de plek van de pinguins zijn, anders kunnen we er niet naartoe lopen. Sanneke ziet onderweg nog een dolfijn uit de golven springen, gaaf! Als we eenmaal op de pinguin plek aankomen, worden we teleurgesteld. Twee jongens zijn aan het zoeken naar schelpdieren en hebben daarmee alle pinguins weggejaagd. We blijven een uur zitten, maar geen pinguins. Jammer! Gelukkig is de wandeling wel mooi... Na vijf uur komen we terug bij het bootje, waar we nog een uur moeten wachten op de anderen. ´s Avonds moeten we beslissen of we mee willen met het kayakken op de rivier ´s ochtends vroeg (start 5.30u). We willen het wel, maar zijn bang dat het regent en dan vinden we het zonde. Er is een enthousiast duits stel dat er van overtuigd is dat het droog is morgen en er gewoon voor wil gaan, dus we sluiten ons bij hen aan. Maar als het regent gaan we niet...


Dag 164

De wekker gaat weer om 5uur, maar we horen de regen al op de tent kletteren. Het is jammer, maar zo gaan we niet kayakken. De duitsers gaan ook niet (waar Fernando niet zo blij mee is, want hij heeft alles om 4u al klaar gelegd). Als we om 9 uur opstaan, regent het nog steeds. We willen vandaag naar Castro, maar wachten met het inpakken van de tent tot het droog is. Dat blijkt het niet meer te worden en dus gaat alles nat in de vuilniszak. Ons volgende probleem is hoe we hier weg komen. Er rijdt vandaag geen bus van en naar Chepu (alleen op ma-woe-en vrijdag het is nu donderdag) en dus moeten we op een andere manier bij de grote weg zien te komen waar we de bus naar Castro kunnen nemen. De grote weg ligt 13 km verderop en net als we ons er bij hebben neergelegd te moeten lopen en liften, krijgen we een lift aangeboden van andere gasten die toch ook die kant op moeten. En ze zetten ons niet af bij de grote weg, ze brengen ons helemaal naar Castro, terwijl ze daar zelf niet eens moeten zijn. Wat fijn! We bedanken ze hartelijk en lopen naar het hostel dat we gereserveerd hebben. In het hostel wordt door de eigenaresse in rap Spaans een verhaal afgestoken en als ze ons niet begrijpende gezichten ziet, probeert ze in het Engels duidelijk te maken dat ze maar voor 1 nacht een kamer voor ons heeft i.p.v. 2. Ze heeft wel een ander hostel voor ons geregeld voor morgen. Tja, hoogseizoen he, voegt ze eraan toen. Tja, gereserveerd he, denken wij. We zetten onze tassen in de kamer en zien daar een tv. Lijkt ons een heerlijke bezigheid op deze regenachtige dag. Dus nadat we de kerk hebben bezichtigd, het stadje hebben rondgelopen en hebben gegeten in een restaurantje met uitzicht op het water waarin we allemaal zeehonden zien spelen en 2 dolfijnen zien zwemmen, nemen we een douche en kijken de hele avond CSI en Criminal Minds vauit bed. Gewoon in het engels, zodat we ´t nog begrijpen ook.


Dag 165

Om 11u gaan we verhuizen. Gelukkig zijn het de buren waar we heen moeten, dus het gesjouw met tassen valt mee. De buurvrouw weet niks van de afspraak die gisteren is gemaakt en er is eigenlijk ook geen plek voor ons, maar na onderhandelen van de eigenaresse van het eerste hostel, is er een uur later toch een kamer beschikbaar. Weer een tv, heerlijk. Het weer is niet echt verbeterd, dus a boodschappen gedaan te hebben voor de komende dagen, zitten we voornamelijk binnen. We gaan nog wel ergens eten ´s avonds, in een restaurantje met alleen maar lokale producten en het smaakt heerlijk. En na nog een aflevering van CSI en een slechte amerikaanse film, gaan we slapen.


Dag 166

Om 9u stappen we in de bus, richting Pucón dit keer. We hebben een kaartje tot aan Puerto Montt en vanaf daar hopen we vandaag nog verder te kunnen naar Pucón. Om half een zijn we in Puerto Montt, de eerst volgende bus naar Pucón waarin nog stoelen vrij zijn gaat om 17u. Dat betekent dat we laat aankomen, aangezien de busreis 6 uur zal duren. We hebben een kamer geboekt bij een boerderij met paarden, iets buiten Pucón. We hebben geen plannen om weer te gaan rijden, maar het lijkt ons mooi en lekker rustig om daar een paar nachten te blijven. Om 23.15u komen we aan in Pucón en stappen met de routebeschrijving in een taxi. Het is lastig te zien in het donker of we goed rijden en we hebben het idee al veel te ver te zijn. Gelukkig weet de taxichauffeuse waar we moeten zijn en zet ons netjes voor de deur af. Mathias, de eigenaar, wist dat we laat zouden komen en brengt ons naar onze slaapplek. Hij heeft ons geupgrade naar een blokhut, omdat onze kamer nog bezet is. Hier mogen we de komende 3 nachten slapen en het ziet er fantastisch uit! Drie dagen een huisje voor onszelf, wat een heerlijk vooruitzicht.


Dag 167

We worden wakker van de zon die onze kamer binnen schijnt. We nemen een douche en ontbijten op "onze" veranda. Om ons heen staan bloemen in bloei, we horen de rivier vlakbij stromen, de honden en de poes komen ons even begroeten en de paarden krijgen voor ons onder de kastanjeboom een emmer mais te eten. Het is hier echt een paradijsje. Het meeste fruit dat hier in de tuin groeit is rijp en we mogen pakken wat we willen, want zelf krijgen ze het niet op. Fruit plukken bewaren we voor vanmiddag, eerst doen we onze was, lopen rond over het terrein en wandelen de heuvel op voor een mooi uitzicht. De zon schijnt, het is niet heel heet, maar lekker weer om buiten te zijn (alhoewel het heuvel op flink zweten is). Vanaf de heuvel zien we de groene omgeving en drie vulkanen. Wat een fijne plek om een paar dagen door te brengen! Aan het eind van de middag plukken we fruit: een bak vol bramen, appels, peren en pruimen. We koken zelf (was ook weer een tijdje geleden) en genietn daarna van onze fruitsalade. ´s Avonds koelt het flink af en het is dan ook lekker om onder het dikke dekbed in slaap te vallen.


Dag 168

Er was ons geadviseerd de wandeling naar de watervallen op tijd te maken ivm alle andere toeristen die ´s middags in grote getalen aan komen zetten. Het bed ligt echter zo lekker dat we er om een uur of 9 pas uitkomen en daarna nemen we de tijd voor het ontbijt. Niet zo optijd meer lopen we om half elf richting de watervallen. Het is een wandeling van ongeveer 5km en onderweg zien we de groene weiden met koeien, de groene heuvels, de rivier en de vulkanen. Vanuit een veld vliegen allemaal ibissen op, we wisten niet dat die hier ook leven. De zon schijnt weer, het is een heerlijke dag. Bij de watervallen is het inderdaad druk, we lopen een half uurtje rond en lopen dan weer terug naar "huis". Sanneke gaat aan de slag met de zuid amerikaanse vlaggetjes die op de tas genaaid moeten worden (in het gezelschap van de poes en de honden) terwijl Louwrens nieuw fruit gaat plukken. We eten de pasta op die nog over was van gisteren en als toetje natuurlijk fruit. Wat een leventje leiden we hier! Helaas vertrekken we morgen weer om overmorgen een binnenlandse vlucht te kunnen nemen, verder naar het zuiden.


Dag 169

We hebben gelukkig weer een lift kunnen regelen naar het centrum van Pucón, vanwaar onze bus straks vertrekt. We hebben nog een paar uur voor de bus gaat, dus we verkennen Pucón, waar we een prachtig uitzicht hebben op de rokende vulkaan. We lunchen op het (zwarte) strand en stappen daarna weer eens in de bus. Terug naar Puerto Montt, de stad waar we nu voor de laatste keer zullen zijn, gelukkig. De rit duurt 6 uur en daarna lopen we direct naar ons hostel. Door de bui die we onderweg hebben, zijn we doorweekt bij aankomst. Gelukkig hebben ze hier een warme douche en staat er morgenochtend een ontbijt op ons te wachten, voordat we het vliegtuig in zullen stappen.


Dag 170

We ontbijten, lopen naar het busstation en kopen een kaartje naar het vliegveld. Om 12 uur komen we aan, checken meteen in (het is een klein vliegveld, geen lange rijen hier, heerlijk) en lunchen nog even voordat we kunnen boarden. De vlucht gaat uiteindelijk naar Puerto Natales, maar zal eerst stoppen in het verder gelegen Punta Arenas. Tijdens de 2,5 uur durende vlucht krijgen we een uitgebreide maaltijd, wat we helemaal niet verwacht hadden. We stappen uit in Punta Arenas om vervolgens een half uur later weer in hetzelfde vliegtuig te stappen en nog 25 minuten later zijn we in Puerto Natales. Dit is zuidelijk Patagonie en dat merken we qua temperatuur. We zien al wel de prachtige bergen en in het meer waar we langs rijden, zwemmen witte zwanen met een zwarte hals en kop. Die hadden we nog niet gehad. Na onze tas in het hostel te hebben gelegd, lopen we rond op zoek naar informatie. We willen hier in de buurt graag wandelen, in Parque Torres del Paine (waar een toerist 2 maanden geleden brand heeft gesticht) en stellen een wandeling van 3 dagen samen. Morgen zullen we echt boeken, eerst maar eens kijken hoe we het gaan doen en wat het ons gaat kosten. Want hoewel je zelf moet wandelen, is het best duur als je de bus, entree, camping, eten etc bij elkaar optelt. Eerst slapen, morgen zien we verder.


Dag 171

We hebben besloten morgen te willen starten met de wandeling. We zullen de bus boeken en een extra slaapzak huren, want het kan hier vriezen ´s nachts en het waait hier bijna altijd hard. Een dag om dingen te regelen dus. We hebben wel veel zin om te gaan!