Zuidelijk Patagonie

Dag 172

Om 7.30u staan we buiten op onze bus te wachten. We kunnen wolkjes blazen, aardig koud hier. Gelukkig hoeven we niet al onze bagage mee te nemen, de kleren die we niet nodig hebben laten we in het hostel staan waar we over 3 dagen terug zullen komen. We rijden in ongeveer 2 uur naar nationaal park Torres del Paine en de weg er naartoe is al mooi. Hoewel het Patagonische landschap vrij kaal is, valt er genoeg te zien. De lama´s worden hier guanaco´s genoemd en daar zien we er veel van. Ook zien we struisvogels(!) en er rennen een paar vossen langs de waterkant. Gaaf! In het park aangekomen stappen we over op een shuttle die ons naar de camping brengt. We zetten eerst onze tent op voor we gaan wandelen, dat scheelt enorm om zonder die +/- 12kg op onze rug de berg op te gaan. Vanuit de tent kijken we uit op de besneeuwde bergtoppen, prachtig hier. De zon schijnt en de eerste laag kleding gaat al uit. De wandeling van vandaag is ongeveer 19km, eerst de berg op. Het is te doen, maar de laatste km is echt klimmen en klauteren en we zijn heel blij dat we dit zonder bagage doen! Het uitzicht maakt het wel de moeite waard: de toppen van de Torres del Paine met een mooi turquoise meer ervoor. Terug is minstens zo zwaar, want hoewel klimmen conditioneel pittig is, is dalen een aanslag op je knieen en spannend door alle losse steentjes. Om 19u zijn we terug op de camping. Onderweg hebben we nog condors gezien (wel heel hoog in de lucht, waardoor ze niet zo groot leken). We hebben voor 3 dagen eten mee en na onze salade en andere lekkernijen te hebben verorberd, gaan we gauw in de tent liggen. Sanneke in de gehuurde mummie slaapzak en Louwrens in de 2 eigen slaapzakken. Nou maar hopen dat het warm genoeg is...


Dag 173

Het is best koud geweest vannacht, maar ondanks dat hebben we best goed geslapen. Omkleden doen we zo snel mogelijk, zolang de zon niet schijnt is het erg fris. Na het ontbijt en het inpakken van de tent gaan we opweg. Met rugzak op dit keer en dat is best wel weer even wennen. Toch gaat het aardig goed en hoewel we beginnen met handschoenen, jassen, truien etc aan lopen we ´s middags weer in t-shirts. Het uitzicht is wederom mooi, de bergen zijn heel specifiek voor dit gebied. De eerste camping is 11km verderop en in eerste instantie wilden we hier graag kamperen. Er is naast de camping namelijk ook een ´refugio´, waar je naast een slaapplek ook een restaurant hebt. Hier kun je maaltijden bestellen, maar we hebben nog zoveel eten over dat dat voor ons niet hoeft. We besluiten daarom nog 5.5km door te lopen naar de volgende camping. We zijn wel erg blij als we de camping bereikt hebben en zetten snel de tent op. We leggen de medische isolatiedeken onder onze matjes in de hoop dat dat ons iets meer warmte zal geven. We eten in de slaapzakken in de tent, een fantastische maaltijd van gedroogd fruit, noten, ei, crackers, koekjes en chocolade. Het valt ons mee hoe goed dat eigenlijk vult. Om 21u gaan we slapen, het is te koud om nog gezellig buiten te zitten.


Dag 174

De laatste wandeldag, maar we zijn niet vooruit te branden. We hebben wel goed geslapen en het niet koud gehad, maar we voelen de afgelopen dagen in onze benen. Het eerste stuk is naar een uitkijkpunt en omdat we terug dezelfde weg moeten nemen als heen, kunnen we de tassen op de camping laten staan. Gelukkig. Het is bewolkt en we horen het donderen in de verte. Onweer? Het eerste uur omhoog schiet voor geen meter op, maar als we uitkijken over de gletsjer en even de tijd nemen voor een banaan en het uitzicht, krijgen we weer wat energie. Het gerommel dat we hoorden blijkt geen onweer te zijn, maar lawines. Mooi om van een afstand te aanschouwen. Naar beneden gaat sneller en als we onze tassen op de camping hebben opgehaald, begint ons laatste stuk van 7.6km. Het is een vlak stuk naast een meer. Helaas moeten we de laatste 2 uur door het gebied lopen wat een tourist 2 maanden geleden per ongeluk in de fik heeft gestoken. De paden zijn goed, maar de bomen en struiken zwart. Zonde! Het is wel weer zonnig geworden en de bergen om ons heen blijven mooi. Om vier uur komen we bij ons eindpunt aan, waar we om 19uur op de catamaran zullen stappen. We hebben nog tijd om in de zon te lezen dus en na de boottocht stappen we in de bus terug naar Puerto Natales. We brengen de gehuurde slaapzak terug, eten snel iets en gaan terug naar ons hostel waar we onze tassen weer volladen. Morgen moeten we weer vroeg op voor onze busrit, terug naar Argentinie.


Dag 175

Om half negen vertrekt de bus en we zijn blij dat we in het hostel nog uitgebreid hebben kunnen ontbijten. Na een uur zijn we bij de grens en dat betekent het einde van onze reis door Chili. Argentijnen doen niet moeilijk over wat je allemaal het land mee in neemt en na de verplichte paspoortstempels (vier van Chili inmiddels, drie van Argentinie), rijden we door naar El Calafate. Aangekomen op het busstation vragen we meteen naar onze doorreismogelijkheden, checken daarna in bij het hostel, zoeken uit wat voor tour we morgen willen doen, lopen door het stadje en boeken maar vast een buskaartje voor overmorgen, want we zullen ons zo langszaamaan naar het noorden moeten gaan begeven. Als alles geregeld is, eten we nog wat en dan is de dag alweer voorbij.


Dag 176

Het ontbijt in het hostel is lekker; ze hebben vers fruit! We kunnen rustig aan doen, want onze bus gaat pas om 13u. We gaan naar de gletsjer Perito Moreno, 1.5 uur rijden van hier. We worden afgezet bij een boot en gaan eerst een uur langs de gletsjer varen om van redelijk dichtbij te kunnen zien hoe enorm dat ding is: 30km lang, 5km breed en 60m hoog. En hij is constant in beweging, hij kan wel 2m per dag naar voren schuiven. Daar door vallen er ook regelmatig grote stukken ijs naar beneden en het geluid daarvan is misschien nog wel indrukwekkender dan het zicht. Ook binnenin de gletsjer gebeurt vanalles en als we van de boot af zijn en vanaf de loopbruggen naar de gletsjer kijken, horen we hem bewegen. Wat fantastisch! En wat nog fijner is: de zomervakantie van de argentijnen is afgelopen en het is zowaar een keer rustig bij een attractie, heerlijk. Om 19.30u gaat de bus weer terug en om 21u hebben we een heel fijn restaurantje gevonden. We bestellen een hartige crepe, een salade, argentijnse wijn en er is live muziek op de achtergrond. Hier genieten we echt van, wat een lekkere afsluiter van de dag!


Dag 177

We gaan vandaag weer een hele lange busrit maken, in ongeveer 20 uur zullen we naar Puerto Madryn rijden. We hebben nog tijd om boodschappen te doen en een extra backup te maken van de foto´s (zou toch jammer zijn als we die kwijtraken...). Om 14u vertrekt de bus van een maatschappij waar we nog nooit mee gereisd hebben. Het blijkt een nieuwe bus te zijn en de eerste film die opgezet wordt heeft engelse ondertiteling. Dat begint goed! We kunnen koffie, thee en frisdrank pakken als we willen en als diner krijgen we een broodje gezond, met een knapperig stokbroodje zelfs. Het is een aangename reis. We moeten wel lachen als de 2e film wordt aangezet, deze slechte amerikaanse film hebben we al 2 keer eerder tijdens een busreis gezien. We slapen goed, vooral ook omdat er maar 15 andere mensen in de bus zitten en we allebei 2 stoelen tot onze beschikking hebben om op te slapen. Zo komen we die 20 uur wel door!


Dag 178

We komen 45 min. te vroeg aan in Puerto Madryn, dit hebben we nog nooit meegemaakt. We zoeken uit hoe we bij de camping komen en zetten daar aangekomen onze tent op. Terug in het centrum vragen we rond wat een tour op het mooie schiereiland kost en wat het kost om een auto te huren. De prijzen liggen schrikbarend hoog. De toegang van het national park op het schiereiland is net vandaag met 40% gestegen, belachelijk veel. We horen dat dit met de inflatie te maken heeft en dat de argentijnen er zelf ook tegenaan lopen. Wij denken nog even na of we wel een tour willen doen. We eten in de stad en terug bij de tent zien we dezelfde hond liggen die er vanmiddag ook al lag. Blijkbaar heeft hij ons als baasjes gekozen. Hij loopt mee naar de wc en blijft netjes voor het gebouw zitten tot we terug zijn en ´s avonds blijft hij naast de tent liggen. We vinden het wel grappig en besluiten hem Jack te noemen. Eens zien of Jack morgen nog steeds naast de tent ligt.


Dag 179

Jack ligt er nog en is blij om ons te zien als we opstaan. We moeten eerst naar het centrum om wat dingen te regelen en Jack loopt met ons mee naar de bushalte, we zijn benieuwd of hij uit zichzelf weer naar de tent terug zal gaan. In de stad regelen we buskaartjes naar Buenos Aires, bootkaartjes naar Uruguay en de hostels die daar bij horen. Daarna gaan we terug naar de camping, want de was moet gedaan worden. Jack ligt netjes op ons te wachten. Na de was gaan we naar het strand en Jack loopt weer mee naar de bus. Als we een half uur op het strand liggen, kijken we verbaasd op als "onze" hond er aan komt lopen. We snappen niet hoe hij ons gevonden heeft, misschien was hij gewoon een lange wandeling op het strand aan het maken. Hij is wel weer erg blij ons te zien. Op het strand besluiten we morgen geen tour meer te gaan doen, het is eigenlijk ook best lekker om op het strand te liggen en onze boeken uit te lezen. We hebben daar immers nog maar 13 dagen de tijd voor...